Taiwanezen... chinezen... the end of Taipei.

Het is al weer een tijdje geleden dat ik wat van me heb laten horen, terwijl er toch weer een hoop gebeurd is. Afgelopen maand ook weer een hoop trips gemaakt en ook de studie hier succesvol afgerond. Het is hier in Taiwan geen gewoonte om met tentamens de vakken af te ronden maar met presentaties en papers, geen probleem natuurlijk! Ook het weer is in juni steeds tropischer geworden, wat ons de uitgelezen kans gaf volop te genieten van het strand en de parken die Taipei omgeven. Het is nogal een opvallende eigenschap dat de Taiwanezen (en wellicht Aziaten in het algemeen?) zelf niet zo erg gediend zijn van de zon. Waar wij al snel half naakt over het strand huppelen kleden de locals zich met lange broek en shirt en is de paraplu een must in de uitrusting voor het strand. Stel je voor dat je bruin wordt! Magazines staan hier dan ook weer vol met advertenties voor whitening creams en hoe bruiner je bent hoe pauperder, is de conclusie.

Samen met een paar van mn medestudenten zijn we ook weer de culturele hort opgegaan en zo een uitgestorven Martyrs shrine bezocht, het National Palace museum (wat een hoogtepunt van musea hier zou moeten zijn, ik zag echter niet zoveel waarde in de potjes en pannetjes die in elke zaal weer volop tentoongesteld werden). Komen wij niet naar de cultuur, komt de cultuur wel naar ons. In juni zijn er aardig wat religieuze feesten waarbij de Taoisten kleurrijke optochten door de stad houden. Het kan dan ook gebeuren dat je op de scooter naar college een half uur opgehouden wordt door lawaaimakende en wierrooksnuivenende religieuzen die oorlogje lijken te spelen met op elke straathoek honderdduizendklappers.

Dan maar de stad uit, de bergen in en richting de zee. Het Yangminshan Park is een van de grootste national recreational areas in Taiwan en ligt direct naast Taipei. Tegenvaller was dat het in de bergen een stuk kouder was en dat halverwege onze trip mijn uitlaat in tweeën brak, waardoor ik zelf nog meer lawaai maakte dan de Taoisten. Richting de kust van alles gezien, het Beverly Hills van Taipei, een natuurlijk milklake, wijde graslandschappen en een rokende berg. Aan de kust was de bestemming Yehliu, een bijzondere baai met minstens zo bijzondere rotsformaties (zie foto’s.)

Zoals in mn vorige bericht verteld proberen we ook steeds meer de locals uit te hangen, mijn minst favoriete onderdeel hiervan is het eten en drinken. Dit bracht ons namelijk ook naar Snake Alley, berucht voor bizarre cocktails en delicatessen. Wij moesten natuurlijk meedoen en besloten daarom het slangenbloed te proberen. Volgens Taiwanese traditie en geneeskunde is dit goed voor het libido en trekt daarom toeristen van het hele eiland. Wat wij niet wisten is dat naast het slangenbloed we nog eens 6 andere cocktails voorgeschoteld kregen met slangenvet, -gal en wat voor sappen er ook uit zo’n beest te krijgen zijn. Bijzonder. Een ander jaarlijks groot traditioneel evenement is het Dragonboat Festival, waarbij allerlei groepen het tegen elkaar opnemen in een roeiwedstrijd in traditionele dragonboats.

Halverwege juni begon de grote uitloop van de exchange studenten, gelukkig vertrokken ze niet allemaal tegelijk en konden we daarom meer dan eens het afscheid vieren. Een aantal van deze partijen werd gevierd aan het zwembed. De lokale hippe mensen komen in juni en juli bijna elke zaterdag samen voor poolparties. Onder het genot van de dj en cocktails konden we van 12 tot 10 in het zwembad dansen en van het weer genieten (of regen).

Naast de studenten wilde ook een van de docenten met ons een afscheidsdiner houden. Bijzonder was dat deze professor slechts de internationale studenten had uitgenodigd en alle andere studenten niet welkom waren. De ene local die dan ook kwam opdagen moest zelf betalen! Maar goed wij kregen (gratis dus) een ontzettend uitgebreid, traditioneel Chinees diner met alles wat in de zee leeft en meer. Gezien het onbeperkte karakter van dit diner hebben wij ons niet ingehouden en van alles geprobeerd.

Het laatste weekend samen met de laatst overgeblevenen hebben we nogmaals een trip gemaakt, dit keer langs de oostkust met de auto. Een aanrader van de Lonely Planet was om in de buurt van Hualien te raften, wat natuurlijk ontzettend bruut klonk. Enthousiast hebben wij ons dan ook aangemeld en de volgende ochtend konden we de boot in. De Taiwanezen hebben echter een iets ander idee bij raften, dit moet namelijk een groot watergevecht zijn. De moeilijke, wildere delen van de rivier wilden ze vastgelegd worden aan de motorboot en zodra het water rustig was gingen ze weer verder met elkaar natspatten, de hele ochtend lang. In onze boot van 9 zaten er dus ook vier van zulke lui maar gelukkig konden we die overtuigen juist de ruige delen van de rivier wel grotendeels zelf te roeien. ’s Avonds hadden we ons gevestigd in de alternatieve community van Dulan waar optredens zouden zijn in een oude suikerfabriek. De optredens vielen wat tegen waarop wij zelf maar zijn gaan optreden, wat niet zozeer gewaardeerd werd. Verder hebben we dit weekend vrienden gemaakt met een groep apen op een brug, wijde rijstvelden gezien , ons brein gekraakt op een natuurlijk raadsel waarbij tegen altijd natuurlijk wetten in water omhoog stroomde en via het zuidelijkste puntje van het eiland onze trip afgemaakt op maandag. We moesten maandag weer op tijd in Taipei zijn want we hadden een afspraak op het kantoor van Heineken Taiwan. Tijdens de Q-day viering hadden we de Nederlandse general manager van de lokale vestiging van onze favoriete brouwer ontmoet. Hij had ons uitgenodigd en trakteerde ons op een interessante presentatie van Heineken in Taiwan, natuurlijk met een koud biertje in de hand. Het was mooi om te zien hoe ze het merk Heineken in minder dan 20 jaar ontzettend sterk in de markt gezet hebben en momenteel de 3e in de markt zijn. ’s Avonds was mijn afscheidsdiner want de volgende dag… vloog ik naar Hong Kong!

Voor twee projecten had ik een reis gepland waarbij ik eerst drie dagen in Hong Kong zou zitten, daarna naar Guangzhou voor het weekend, toen voor 2 dagen Shanghai en de laatste 2 dagen in Xiamen. Al met al een fantastische reis waar ik naast de afspraken die ik had ook nog wel een beetje tijd had voor wat sightseeing. In Hong Kong vanaf de Avenue of Stars de Symphony of Lights gezien, uitleg: vanaf de overkant van de rivier een show van lichten van de wolkenkrabbers van de skyline van Hong Kong. HK is echt een ontzettend indrukwekkende stad en niet te vergelijken met Taipei, het is veel internationaler (de Britten hebben hier natuurlijk tot eind jaren ’90 de scepter gezwaaid), nadeel is echter dat HK veel kleiner is en daarom alles op een klein gebied gepropt is. Dit levert veel moois op maar ook een benauwd gevoel van ruimte. HK is verder omgeven met bergen en vanaf de hoogste ook een fantastisch uitzicht gehad op deze stad. De enige manier om hier te komen is met een tram die haast loodrecht de berg op klimt. In HK moest ik ook mijn visum voor China regelen, wat nogal een gedoe kan zijn. De Chinese overheid wil nogal veel van je weten, en heb dus oa een fake reisplan geschreven en zelf getypte hotelboekingen doorgegeven. In Guanzhou was het nogal een andere wereld, zeer weinig tweetalig en op het treinstation dan ook alle moeite om uit te leggen waar ik heen moest. Ook de taxi geprobeerd, dit liep echter bijna uit op een gevecht tussen twee chauffeurs die ik tegen elkaar probeerde uit te onderhandelen. Uiteindelijk alsnog te veel betaald ben ik bang. Wat ik ook voor het eerste ervaarde is de censuur van de Chinese overheid, nergens kon ik facebook, twitter of youtube bereiken en bij een blik op de krant viel het mij op dat er alleen maar positief nieuws is over de politiek; staatsmedia. Shanghai (grootste gemeente ter wereld!) was al weer een stuk beter dan Guangzhou en wat meer vergelijkbaar met HK, misschien nog wel mooier. Laatste dagen in Xiamen waar ik helaas niet zoveel heb kunnen zien, de afspraken die ik heb gehad gelukkig wel goed gegaan en ook enthousiast ingegaan op de uitnodigingen voor lunch en diners. Tijdens de lunch tot mijn verbazing werden de flesjes bier al geopend en zodra iemand Gambé! roept moet je glas ook echt tot de bodem leeg gedronken worden. Om niet uit de toon te vallen (en omdat het kan) hier echter geen probleem van gemaakt en ook enthousiast krab, zeepaardjes, koraal en schelpdieren gegeten. Graat en ander ongewenste delen mogen gewoon uitgespuugd worden op tafel en boeren en snotteren is heel normaal. Communiceren is soms nog beetje lastig in het Engels met sommige lui en helaas is mijn beste Chinees ook niet altijd toereikend, doch een succesvolle trip en donderdagochtend weer naar ‘huis’ gevlogen. Nu tussen alle bedrijven door weer een verhaaltje schrijven, over een paar uurtjes komt de rest van het gezin Pater aan op het vliegveld hier en Amarins komt zondag aan. Een weekje touren over het eiland en dan met Amarins onze reis door Zuid-Oost Azie!!!